Włoskie wino, czy można je w sposób ogólny scharakteryzować czy zaszufladkować? Obawiam się, że nie ma takiej możliwości. Włochy dysponują ogromnym bogactwem naturalnym, a zmienność klimatu (od alpejskiego na Północy po gorący, śródziemnomorski w południowych regionach) wpływa na dużą różnorodność siedlisk, a co za tym idzie również dużą gamę lokalnych szczepów i stylistyk produkowanych win, także ze światowych odmian.
Każdego roku we Włoszech produkuje się około 47 milionów hektolitrów wina powstałego z około 650.000 hektarów winnic (dla porównania w Polsce uprawiamy ok. 600 hektarów winnic z czego rocznie powstaje jakieś 18 tys. hl wina).
Włosi posiadają ponad dwa tysiące odmian winorośli, z których produkowane są wina, a nawet popularne międzynarodowe szczepy potrafią prowadzić w bardzo różny sposób, poza przyjętymi schematami, dzięki czemu tworzą zupełnie nieoczekiwane interpretacje, wystarczy chociażby przywołać słynne odsłony Pinot Nero od Bressana.
O tych światowych produkcjach pewnie mieliście okazję już wiele razy słuchać i być może nawet próbować niektórych odsłon, gdyż dostęp do tych win jest właściwie nieograniczony. Tym razem chciałabym zaprezentować te zupełnie nieznane i mniej uczęszczane szlaki winne.
Podstawową jednostką podziału terytorialnego we Włoszech są regiony. Na terenie Włoch mamy 20 regionów geograficzno – administracyjnych, które pokrywają się z regionami winiarskimi. Tzn. że nawet najmniejszy region jakim jest Dolina Aosty uznawany jest za oddzielny obszar winiarski dysponujący unikatowymi lokalnymi szczepami, zupełnie wyjątkowym terroir i własną tradycją produkcji wina.
Szczepy lokalne/rdzenne często są utożsamiane z tzw. odmianami endemicznymi/autochtonicznymi czyli takimi, które w sposób naturalny występują na niewielkim obszarze i nigdzie indziej na świecie.
Skupmy się na wspomnianej już Dolinie Aosty, gdzie obszar uprawy winorośli rozciąga się na 80 km wzdłuż doliny Dora Baltea i osiąga nieco ponad 500 hektarów winnic, z czego większość znajduje się na obszarach górskich, i tylko około 30% to tereny pagórkowate. Górska uprawa winorośli poprzez stromo nachylony i niedostępny teren staje się ogromnie trudna i zaliczana jest do nurtu tzw. heroicznej uprawy winorośli, w której wszelkie procesy wykonywane muszą być ręcznie i są trudne do zmechanizowania.
Obszary, na których może rosnąć winorośl są mocno ograniczone i ze względu na wymagające warunki są w stanie tu przetrwać tylko nieliczne odmiany winogron. Czynniki te mają znaczący wpływ na zupełną wyjątkowość powstających win.
Dobrze sprawdzają się uprawy rodzimych winorośli, z których niektóre nadal czekają na ponowne odkrycie. Wśród szczepów endemicznych znajdziemy: fumin, prié rouge lub prëmetta oraz prié blanc (ex blanc de Morgex), natomiast do najbardziej znanych winorośli uprawianych w regionie należą petit rouge, nebbiolo, manzoni bianco, barbera, gamay, dolcetto, müller thurgau i chardonnay. Uprawa winorośli najbardziej rozpowszechniona jest w pprowincji Pont-Saint-Martin na trzech częściach doliny: Valdigne (Alta Valle), gdzie winorośl, a zwłaszcza prié blanc, która przetrwała filokserę, jest uprawiana nawet na wysokości 1200 m n. p.m. u podnóży Mt Blanc (Monte Bianco). Dolina Centralna (Media Valle) znana jest z rodzimych odmian winorośli, podczas gdy w Dolinie Dolnej (Bassa Valle) występują częściej rozpowszechnienie szczepy. Winiarze, którzy decydują się na uprawę winorośli muszą wykazać się niezwykłą cierpliwością, determinacją i tytaniczną pracą.
Poznajcie historię winnicy Ottin, która niewątpliwie narodziła się z pasji młodego rolnika do wina. Doświadczenie, wiedza, savoir faire i pokora wobec natury to wartości, które zostały przekazane Elio Ottinowi.
Dziś jego wina opowiadają historię rodziny oraz ziemi, którą od pokoleń uprawiają. Winnica Ottin jest mocno związana z lokalną tradycją, a szczepy endemiczne są dla nich, tymi które w najpełniejszy sposób prezentują możliwości tutejszego winiarstwa. Jedną z odmian, którą Ottinowie chcieli zaprezentować jest Fumin.
Pierwsze wzmianki o tej winorośli pochodzą z 1711 r. oraz z pism ampelografa Lorenza Gatty (początki XIX wieku), gdzie Fumin opisany jest jako winogrono odporne na zimno, o doskonałym potencjale enologicznym: kwaśne, surowe, pełne koloru, niezbyt przyjemne za młodu i nadające się do długiego leżakowania. Pomimo trudnej obróbki w winnicy, ze względu na delikatność gałęzi i kwiatów oraz szczególną wrażliwość na niektóre choroby winorośli, dziś Fumin został uznany za jedną z najważniejszych rodzimych odmian regionu.
W przypadku Fumin 2020 VALLE D’AOSTA DOC mamy do czynienia z winem o intensywnej i głębokiej fioletowej barwie, które w zapachu przywołuje ciemne aromaty wiśni w spirytusie i suszonej śliwki z pikantnymi nutami. Jak podkreślają sami producenci rocznik 2020 charakteryzował się wcześniejszymi zbiorami, z bardzo dojrzałymi owocami, a wino, które było bardzo zamknięte podczas leżakowania w beczce, ku zaskoczeniu samych winiarzy, okazało się obfite i złożone na poziomie aromatycznym po wlaniu do butelki.
Aby wybrać się w tę niezwykłą podróż smakowo – zapachową po „vicoli italiani” zapraszamy Was do naszego sklepu Wino włoskie zaułki na ul. Krakowskiej 21 w Mikołowie.
Artykuł promocyjny
Mikołów , ul. Krakowska 21
733 01 80 90
info@wloskiezaulki.pl
www.wloskiezaulki.pl
FB/wloskie.zaulki